ไม่ว่าจะเป็นการสร้างแผนเฉพาะบุคคลเพื่อให้แน่ใจว่าผู้คนมีบ้านเป็นของตัวเอง หรือเสนอความช่วยเหลือเกี่ยวกับการย้ายถิ่นฐานและการเพิ่มพูนทักษะใหม่ๆ องค์กรการกุศลกำลังทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อยุติปัญหาคนไร้บ้าน
“ฉันทำงานด้านประชาสัมพันธ์ แต่บางครั้งฉันก็รู้สึกเหมือนเป็นแม่ พี่ชาย และที่ปรึกษาของใครบางคนที่หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว” จอร์แดน ฟอร์บส์ ผู้จัดการรายกรณีของ Crisis กล่าว
เมื่อทุกคนที่เดินผ่านประตูของ Crisis ได้มอบหมายให้เจ้าหน้าที่เฉพาะคดี ซึ่งเป็นผู้ยึดหลักในการช่วยยกผู้คนออกจากสถานการณ์ที่อาจโดดเดี่ยวและเป็นอันตราย Forbes อยู่ในแนวหน้าในการช่วยแก้ปัญหาวิกฤตคนไร้บ้านในสหราชอาณาจักร
ประเด็นสำคัญคือการสร้างความสัมพันธ์ที่ไว้เนื้อเชื่อใจกัน ซึ่งเป็นงานที่ท้าทายเมื่อระบบและบางครั้งครอบครัวทำให้ผู้คนผิดหวัง ผู้สนับสนุนเหล่านี้กลายเป็นสายใยแห่งการสนับสนุน เรียกร้องและไล่ตามบริการที่เกี่ยวข้อง เช่น สภาและหน่วยงานด้านที่อยู่อาศัย เพื่อหาผู้คนที่ที่พวกเขาเรียกว่าบ้านได้
ผู้ที่ต้องอยู่ห่างไกลจากครอบครัวและเพื่อนฝูงอาจรู้สึกโดดเดี่ยวและถูกกีดกันทางสังคม นี่คือจุดที่ Crisis และทีมงานเข้ามาและให้ความช่วยเหลือ “ส่วนที่ดีของงานคือการใช้เวลากับผู้คนและรับฟังสิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญ” Forbes กล่าว
แม้จะทำงานในลอนดอน ซึ่งคาดว่าคนไร้บ้านจะเพิ่มขึ้นอีกอันเป็นผลมาจากวิกฤตค่าครองชีพและค่าเช่าที่สูงขึ้น แต่ Forbes ก็ยังห่างไกลจากความอึมครึม เขาเต็มไปด้วยเรื่องราวอันอบอุ่นใจของผู้คนที่เขาสนับสนุนให้เปลี่ยนชีวิตของพวกเขา ชายผู้มีปัญหาสุขภาพจิตและนอนหลับไม่สนิท แต่ด้วยการสนับสนุนจาก Forbes ทำให้เขาสามารถหางานทำที่ Pret A Manger ที่พัก และยาที่เขาได้รับ จำเป็น; ชายที่เขาสนับสนุนให้เข้าเรียนศิลปะตามปกติซึ่งจัดโดยองค์กรการกุศล หลังจากค้นพบความรักในศิลปะ คนที่เขาแนะนำสำหรับการฝึกอบรมผู้เชี่ยวชาญในสถานที่ก่อสร้าง หมายความว่าเขาสามารถได้รับทักษะที่จำเป็นอย่างมากและได้งานทำ
“สุภาพบุรุษสูงอายุคนหนึ่งที่ฉันทำงานด้วยเมื่อต้นปีนี้อาศัยอยู่ในโรงแรมชั่วคราวเนื่องจากเขาสูญเสียที่พักซึ่งเชื่อมโยงกับงานของเขา” ฟอร์บส์กล่าว “เขาไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหน เราทำงานร่วมกับสภาเพื่อหาที่พักให้เขาและตกลงที่จะจ่ายเงินมัดจำ ดังนั้นราคาจึงไม่แพงสำหรับเขา”
แต่การหาที่พักผู้คนในพื้นที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่หรือมาจากที่นั่นอาจเป็นเรื่องยากลำบาก “ฉันไม่เชื่อว่าคนใดที่ฉันทำงานด้วยในปีนี้ได้รับการจัดสรรที่พักที่พวกเขามาจาก ฉันผลักดันและสมัครอย่างแน่นอน น่าเสียดาย โดยเฉพาะถ้าเครือข่ายของพวกเขาอยู่ในพื้นที่นั้น อาจใช้เงินเป็นจำนวนมากในการเดินทาง”
วิกฤตมักเป็นเส้นชีวิตสำหรับคนที่ไร้ที่อยู่อาศัยเมื่อถึงจุดแตกหัก แต่ยังมีอะไรต้องทำอีกมาก การใช้ชีวิตข้างถนนอาจเป็นเรื่องที่น่ากลัวและอันตรายสำหรับหลายๆ คน ผู้คนที่นอนข้างถนนมีแนวโน้มที่จะตกเป็นเหยื่อของความรุนแรงเกือบ 17 เท่า และมีแนวโน้มที่จะถูกล่วงละเมิดทางวาจามากกว่าคนทั่วไปถึง 15 เท่าในปีที่ผ่านมา อ้างอิงจากCrisis
Matt Downie หัวหน้าผู้บริหารของ Crisis กล่าวว่า “คนนอนหยาบจะบอกคุณว่าพวกเขาถูกปัสสาวะ เตะ ถูกทำร้าย และโดยทั่วไปแล้วจะดูเหมือนเป็นสัตว์ที่น่ารังเกียจ” “การเป็นคนไร้บ้านนั้นมืดมนมาก” อัตราการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรก็น่าตกใจเช่นกัน อายุเฉลี่ยของการเสียชีวิตของผู้ที่ถูกเร่ร่อนคือ46 สำหรับผู้ชาย และ 42 สำหรับผู้หญิง “มันเป็นเรื่องที่น่ากลัว” Downie กล่าว
คนนอนหยาบมักถูกมองว่าเป็นใบหน้าของคนไร้บ้าน แต่คนไร้บ้านที่แอบซ่อนอยู่ก็กดดันไม่แพ้กัน “คนราว 220,000 คนถูกซ่อนเร้นไร้ที่อยู่อาศัย ซึ่งรวมถึงการเล่นกระดานโต้คลื่น อยู่ในโรงเก็บของ และนอนบนรถโดยสารสาธารณะ” ดาวนี่กล่าว
